/28 dzień EXPEDYCJI/ Poniedziałek

Niestety, mamy pecha. Mao przez szklaną szybę swego sarkofagu dzisiaj akurat nie przyjmował. Samo Zakazane Miasto wystarczyło jednak by zaspokoić nasze turystyczne zapędy. Niekończący się labirynt uliczek, przejść, pomieszczeń. Dookoła dziki tłum. Co budynek to piękniejszy, bogatszy. Co krok – niezliczona ilość pstrykanych zdjęć. Jeszcze tylko ściana „Dziewięciu smoków”, ze swymi groźnymi, wyłupiastymi ślepiami i już kierujemy się do wyjścia. W sumie, bagatela, bite 6 godzin. Dopiero po chwili zauważamy burczące z głodu brzuchy. Czas coś zjeść, wypróbować kolejną potrawę. Tym razem nasz wybór okazuje się piekielnie pikantną wątróbką. Chyba.
Popołudnie spędzamy na szczycie Wzgórza Węglowego. Tutaj zastały nas trochę inne klimaty. Zamiast wzniosłości i monumentalizmu – atmosfera radości i beztroski. Natykamy się na grupkę staruszków, grających w, popularna również u nas, „Zośkę”. Jeden gest zachęty wystarczył i Witek dołącza się do gry. Zabawa świetna, choć Witek zaczął się już pocić, babcie się dopiero rozgrzewały. Dookoła nie brak amatorów innych sportów – od badmintona aż po szachy. Zachód słońca zastaje nas na magicznej wyspie Bei Hei.
Z wieczornych sympatycznych akcentów: nasze pranie, powieszone przez kogoś w miłym geście, nowoodkryty widok za oknem na rozświetlone miasto i Ryan, który obiecał dowiedzieć się czegoś w kwestii połączeń Air China z Europą. Chiny Chinami, ale nam coraz częściej marzy się powrót do domu.

Komentarze (0)